Ontdekken en beleven
Door: Marthe
Blijf op de hoogte en volg Marthe
14 Oktober 2013 | Ghana, Accra
‘’Eindelijk weer even Internet. De afgelopen paar uur hebben we geen electriciteit gehad en dit weekend veel gezien en meegemaakt in Cape Coast. Tijd om jullie weer een update te sturen vanuit Ghana. ‘’
Ghana, een land met heel veel verschillende mensen, een breed landschap en een cultuur waar we nog geen vat op krijgen. In dit stukje zullen we jullie een korte impressie geven over hoe wij Ghana tot dusver ervaren en beleven. Want het is absoluut ontdekken en beleven!
De Ghanees
Je kunt de Ghanees een kenmerk geven van behulpzaamheid, dit op een vriendelijke manier maar tegelijk ook opdringerig. Elke Ghanees die je tegenkomt begroet je ‘’Hello, how are you? Welcome in Ghana’’ De taxi-chaffeurs plakken daar meteen achteraan ‘’psst, héy, where do you want to go?’’ Of de kinderen ‘’Obruni, i want your water ‘’. Ik denk dat dit misschien ook komt doordat wij blank zijn maar het lijkt alsof iedereen met je wilt praten. Het is ook bijzonder om te zien dat de kinderen op de rug van de moeder gedragen worden in een doek. Ze gaan overal mee naartoe en liggen vaak fijn te slapen.
Het verkeer
Kriskras, dat is het verkeer in Ghana. Het merendeel van de bevolking reist met de trotro of met de taxi. De trotro is een busje waarin 10 stoelen zitten maar waar plek is voor 25 mensen. Hij stopt overal waar je wilt en een van de passagiers (meestal een man) hangt buiten het raam om te roepen wat de eindbestemming van de trotro is. Deze busjes zijn vaak busjes die in Nederland afgekeurd zouden worden, km-teller die niet werkt, barsten in de ruit, overal deuken, half slappe banden en losse stoelen zonder veiligheidsriem. Gelukkig staat er wel op elke trotro ‘’GOD BLESS YOU’’. De taxi’s zijn eveneens afgekeurde auto’s vanuit de hele wereld en hebben plek voor ongeveer 6 mensen. Zijn meestal voor korte afstanden en iets duurder dan de trotro.
Iedereen gebruikt de toeter: om te waarschuwen dat ze eraan komen, dat er plaats is in de trotro of auto of om in te halen etc. Volgens mij zijn er ook niet echt verkeersregels; van links of rechts inhalen, je mag zo hard rijden als je wilt, hoeft geen gordel aan, auto mag een wrak zijn etc. Soms kom je ergens een verkeerslicht tegen maar zelf die wordt vaak genegeerd. Een zeebrapad, ach die is er voor de sier.
Verschil arm en rijk
Het verschil in huizen is erg groot. De eerste week hebben we nu doorgebracht in Accra. Bij het hostel van Felicia en nu bij haar in huis. Het is een huis dat tot de rijkere behoord, er is een televisie en stenen vloer. Ze heeft een kindermeisje die haar eigen kinderen verzorgt (jongen 8 jr en een tweeling van 1,5 jr) en twee hulpen in het huishouden (wassen, koken, schoonmaken etc.). Verder doet ze zelf weinig, meestal zit ze samen met iemand op haar veranda. De kinderen hebben de mogelijkheid om naar school te gaan. Vanaf 1 jaar kunnen de kinderen hier naar school. Als doktersassistentes vragen Ilse en ik ons ook af of ze diabetes, hypertensie en een te hoog cholesterol heeft. We vragen ons soms ook af waar haar man is; er is ons verteld door Tina dat de mannen hier in Ghana meerdere vrouwen mogen hebben. Vandaar dat iedereen dus ook vaak ‘’Marry me, marry me’’ naar zijn hoofd geslingerd krijgt. Toch is het huis van Felicia nog steeds wennen in vergelijking tot wat wij in Nederland gewend zijn. De stroom valt regelmatig uit en je doucht door middel van een buckit bath. Wassen wordt ook in teilen buiten gedaan. Stella ging in opdracht van Felicia onze kleren wassen. Nadat ze vijf keer ‘’’No,no,no’’ had gezegt hebben we haar toch zo ver gekregen dat we haar mochten meehelpen. Dit was erg leuk!
Als je een stukje verder de straat (een zandweg) uitloopt kom je de kleinere hutjes tegen met een gemeenschappelijk hutje waar iedereen zijn/haar behoefte op kan doen. Je merkt dat de kinderen hier ook naar je toe komen om je om geld te vragen en niet om met je te spelen. Dit is wel lastig om te zien. Het verschil tussen arm en rijk is duidelijk te zien.
Eten en drinken
We hebben vandaag ons eerste lokale voedsel vanuit de trotro geproefd. Tussen het kriskrassende verkeer door lopen ook mensen met schalen voedsel en dranken op hun hoofd rond om te verkopen aan de passagiers in trotro’s en taxi’s. We hebben bananenchips gekocht voor 1 cedi. Zeker een aanrader, jammie! We durven nog geen fruit of salades te kopen in Ghana. Dit omdat dit gewassen kan zijn met chloorwater, en wij als Westerse zeer steriele mensen, kunnen hier nog wel eens last van krijgen. Dit stellen we dus nog maar even uit. Verder hebben we rijst met tomatensaus, spaghettie met tomatensaus, yam met tomatensaus, noodles met tomatensaus en fufu (deeg in tomatensaus) gehad. Dit alles geserveerd met kippenpoten of worstjes (kruising tussen knakworst en kauwgombal). Dit laatste, de fufu, is een delicatesse in Ghana. Een erg pittige/scherpe tomatensoep en het deeg is rauw, je kunt dit eten met vlees, kip of vis. Geen aanrader voor in het (Hollandse) kookboek. Verder ben ik helemaal verslaafd geraakt aan de Alvaro, dit is een frisdrank van peer of passievrucht. Heerlijk tegen de dorst. Ilse is verslaafd aan de cola. Ze heeft er zelfs al een keer mee ontbeten! Het water kopen we in zakjes en kun je overal kopen en kostte 3 cent.
Landschap
We zijn er nog niet over uit of we Ghana een mooi land vinden. Het is continu een nieuwe ervaring wat we overal zien. Ghana is tot nu toe vooral erg vies. Mensen doen hun behoeftes op straat, er is geen ondergrondse riolering, nergens vuilnisemmers, overal rommel en troep. Maar tegelijkertijd heeft Ghana ook een prachtig strand en mooie bergen met veel groen. De palmbomen op het strand zijn echt genieten maar zodra je omkijkt zie je krotjes en vuilnis. We hebben verschillende mensen gesproken die al in het Noorden van Ghana zijn geweest. Ze zeggen dat het heel bijzonder is om te zien hoe het landschap van Ghana veranderd van groen in het Zuiden naar droog en dor in het Noorden. Het regenseizoen heeft zojuist plaats gemaakt voor het droogseizoen, vanaf nu zal het alleen nog maar droger worden in Ghana. De maanden januari en februari zijn het warmste. Afgelopen week hebben we waarschijnlijk onze laatste reigenbui voor dit jaar meegemaakt.
Ilse en ik vertrekken volgende week naar Tamele in het Noorden. We zullen ongeveer vijftien uur in de bus zitten om bij de plaats van bestemming te komen vanaf Accra. Ik denk dat we veel zullen zien vanuit de bus. Het noorden is ook een stuk armer dan het zuiden. Ook is de populatie minder. Veel mensen kijken verbaasd als we zeggen dat we daar vier maanden in een gastgezin zullen doorbrengen en gaan werken in een ziekenhuis. Ik ben benieuwd wat Ghana ons zal brengen.
Liefs
Ghana, een land met heel veel verschillende mensen, een breed landschap en een cultuur waar we nog geen vat op krijgen. In dit stukje zullen we jullie een korte impressie geven over hoe wij Ghana tot dusver ervaren en beleven. Want het is absoluut ontdekken en beleven!
De Ghanees
Je kunt de Ghanees een kenmerk geven van behulpzaamheid, dit op een vriendelijke manier maar tegelijk ook opdringerig. Elke Ghanees die je tegenkomt begroet je ‘’Hello, how are you? Welcome in Ghana’’ De taxi-chaffeurs plakken daar meteen achteraan ‘’psst, héy, where do you want to go?’’ Of de kinderen ‘’Obruni, i want your water ‘’. Ik denk dat dit misschien ook komt doordat wij blank zijn maar het lijkt alsof iedereen met je wilt praten. Het is ook bijzonder om te zien dat de kinderen op de rug van de moeder gedragen worden in een doek. Ze gaan overal mee naartoe en liggen vaak fijn te slapen.
Het verkeer
Kriskras, dat is het verkeer in Ghana. Het merendeel van de bevolking reist met de trotro of met de taxi. De trotro is een busje waarin 10 stoelen zitten maar waar plek is voor 25 mensen. Hij stopt overal waar je wilt en een van de passagiers (meestal een man) hangt buiten het raam om te roepen wat de eindbestemming van de trotro is. Deze busjes zijn vaak busjes die in Nederland afgekeurd zouden worden, km-teller die niet werkt, barsten in de ruit, overal deuken, half slappe banden en losse stoelen zonder veiligheidsriem. Gelukkig staat er wel op elke trotro ‘’GOD BLESS YOU’’. De taxi’s zijn eveneens afgekeurde auto’s vanuit de hele wereld en hebben plek voor ongeveer 6 mensen. Zijn meestal voor korte afstanden en iets duurder dan de trotro.
Iedereen gebruikt de toeter: om te waarschuwen dat ze eraan komen, dat er plaats is in de trotro of auto of om in te halen etc. Volgens mij zijn er ook niet echt verkeersregels; van links of rechts inhalen, je mag zo hard rijden als je wilt, hoeft geen gordel aan, auto mag een wrak zijn etc. Soms kom je ergens een verkeerslicht tegen maar zelf die wordt vaak genegeerd. Een zeebrapad, ach die is er voor de sier.
Verschil arm en rijk
Het verschil in huizen is erg groot. De eerste week hebben we nu doorgebracht in Accra. Bij het hostel van Felicia en nu bij haar in huis. Het is een huis dat tot de rijkere behoord, er is een televisie en stenen vloer. Ze heeft een kindermeisje die haar eigen kinderen verzorgt (jongen 8 jr en een tweeling van 1,5 jr) en twee hulpen in het huishouden (wassen, koken, schoonmaken etc.). Verder doet ze zelf weinig, meestal zit ze samen met iemand op haar veranda. De kinderen hebben de mogelijkheid om naar school te gaan. Vanaf 1 jaar kunnen de kinderen hier naar school. Als doktersassistentes vragen Ilse en ik ons ook af of ze diabetes, hypertensie en een te hoog cholesterol heeft. We vragen ons soms ook af waar haar man is; er is ons verteld door Tina dat de mannen hier in Ghana meerdere vrouwen mogen hebben. Vandaar dat iedereen dus ook vaak ‘’Marry me, marry me’’ naar zijn hoofd geslingerd krijgt. Toch is het huis van Felicia nog steeds wennen in vergelijking tot wat wij in Nederland gewend zijn. De stroom valt regelmatig uit en je doucht door middel van een buckit bath. Wassen wordt ook in teilen buiten gedaan. Stella ging in opdracht van Felicia onze kleren wassen. Nadat ze vijf keer ‘’’No,no,no’’ had gezegt hebben we haar toch zo ver gekregen dat we haar mochten meehelpen. Dit was erg leuk!
Als je een stukje verder de straat (een zandweg) uitloopt kom je de kleinere hutjes tegen met een gemeenschappelijk hutje waar iedereen zijn/haar behoefte op kan doen. Je merkt dat de kinderen hier ook naar je toe komen om je om geld te vragen en niet om met je te spelen. Dit is wel lastig om te zien. Het verschil tussen arm en rijk is duidelijk te zien.
Eten en drinken
We hebben vandaag ons eerste lokale voedsel vanuit de trotro geproefd. Tussen het kriskrassende verkeer door lopen ook mensen met schalen voedsel en dranken op hun hoofd rond om te verkopen aan de passagiers in trotro’s en taxi’s. We hebben bananenchips gekocht voor 1 cedi. Zeker een aanrader, jammie! We durven nog geen fruit of salades te kopen in Ghana. Dit omdat dit gewassen kan zijn met chloorwater, en wij als Westerse zeer steriele mensen, kunnen hier nog wel eens last van krijgen. Dit stellen we dus nog maar even uit. Verder hebben we rijst met tomatensaus, spaghettie met tomatensaus, yam met tomatensaus, noodles met tomatensaus en fufu (deeg in tomatensaus) gehad. Dit alles geserveerd met kippenpoten of worstjes (kruising tussen knakworst en kauwgombal). Dit laatste, de fufu, is een delicatesse in Ghana. Een erg pittige/scherpe tomatensoep en het deeg is rauw, je kunt dit eten met vlees, kip of vis. Geen aanrader voor in het (Hollandse) kookboek. Verder ben ik helemaal verslaafd geraakt aan de Alvaro, dit is een frisdrank van peer of passievrucht. Heerlijk tegen de dorst. Ilse is verslaafd aan de cola. Ze heeft er zelfs al een keer mee ontbeten! Het water kopen we in zakjes en kun je overal kopen en kostte 3 cent.
Landschap
We zijn er nog niet over uit of we Ghana een mooi land vinden. Het is continu een nieuwe ervaring wat we overal zien. Ghana is tot nu toe vooral erg vies. Mensen doen hun behoeftes op straat, er is geen ondergrondse riolering, nergens vuilnisemmers, overal rommel en troep. Maar tegelijkertijd heeft Ghana ook een prachtig strand en mooie bergen met veel groen. De palmbomen op het strand zijn echt genieten maar zodra je omkijkt zie je krotjes en vuilnis. We hebben verschillende mensen gesproken die al in het Noorden van Ghana zijn geweest. Ze zeggen dat het heel bijzonder is om te zien hoe het landschap van Ghana veranderd van groen in het Zuiden naar droog en dor in het Noorden. Het regenseizoen heeft zojuist plaats gemaakt voor het droogseizoen, vanaf nu zal het alleen nog maar droger worden in Ghana. De maanden januari en februari zijn het warmste. Afgelopen week hebben we waarschijnlijk onze laatste reigenbui voor dit jaar meegemaakt.
Ilse en ik vertrekken volgende week naar Tamele in het Noorden. We zullen ongeveer vijftien uur in de bus zitten om bij de plaats van bestemming te komen vanaf Accra. Ik denk dat we veel zullen zien vanuit de bus. Het noorden is ook een stuk armer dan het zuiden. Ook is de populatie minder. Veel mensen kijken verbaasd als we zeggen dat we daar vier maanden in een gastgezin zullen doorbrengen en gaan werken in een ziekenhuis. Ik ben benieuwd wat Ghana ons zal brengen.
Liefs
-
14 Oktober 2013 - 08:59
Elly:
Wat en prachtig verslag en leuke foto's.
Groetjes vanuit een herfstachtig Nijmegen. Elly x -
14 Oktober 2013 - 10:10
Jeroen Dijkers:
Leuk om je verslagen te lezen Marthe! Geniet ervan! X -
14 Oktober 2013 - 10:25
Marlies:
Dank je Marthe, voor je prachtige reisverslag. Laat het allemaal over je heenkomen en geniet ervan!
Liefs Marlies -
14 Oktober 2013 - 11:57
Tom:
Ha Ilse en Marthe,
Erg leuk om over jullie belevenissen te lezen, volgens mij vermaken jullie je wel daar!
Groeten uit Sarajevo!
Tom -
14 Oktober 2013 - 20:45
Irene:
Ooeeeh wat een spannende en nieuwe ervaringen allemaal. Veel succes in het noorden van Ghana xx -
14 Oktober 2013 - 21:28
Foke Smits:
Hoi Marthe,
Ik zie het allemaal voor me , fijn dat je alles zo verslaat voor het thuisfront..
kus.. van ons allemaal
-
14 Oktober 2013 - 23:04
Yvonnetenbroek:
Hoi meiden, heel leuk reisverslag. Fijn dat we zo met jullie mee kunnen leven. Blijf ons op de hoogte houden en heel veel plezier daar. Groetjes :-)) -
14 Oktober 2013 - 23:07
Lidy:
Hallo Marthe en Ilse,
Leuk om jullie verslag te lezen. Jullie hebben in korte tijd al heel wat meegemaakt.
Probeer maar te genieten van de reis naar Tamale, ook dit zal best heel bijzonder zijn.
Liefs Willem en Lidy
-
15 Oktober 2013 - 13:50
Lieke Preijers:
Jeetje, wat een ervaring tot nu toe al!! Bizar wat voor indrukken je daar opdoet. Totaal andere wereld. Jullie hebben dit mooi beschreven! Hebben jullie een goede heenreis gehad? Door de douane heen gekomen met al die medicijnen ;) Geniet van al het moois, de vriendelijke mensen en de lokale lekkernijen!! Ben benieuwd naar het volgend verhaal! Liefs van lieke -
15 Oktober 2013 - 20:00
Tessa L:
mooi beschreven meid!! Ik leef met je mee;) -
15 Oktober 2013 - 21:04
Thea Veltman (collega Ilse):
Hoi Ilse en andere dames,
hartstikke leuk, jullie reisverslag. Maar als westerse meiden zal het ook hartstikke wennen zijn, lijkt mij. Keep on smiling and keep on doing the good work ;) zou ik zeggen.
Kijk nu al uit naar jullie volgende verslag.
Komen er ook nog foto's op den duur bij??? Ben erg benieuwd. Krijg natuurlijk wel een beeld hoe het eruit ziet maar foto's zeggen meer!! toch?
Ik mis je wel op het werk hoor Ilse maar goed dat je niet al te lang weg blijft,
groetjes en liefs, Thea -
16 Oktober 2013 - 14:52
Cobie:
wat een mooi verslag, kan het me een beetje voor de geest halen, hoe jullie het hebben, uit de foto's haal ik hele blije mensen, Ilse met name zie jij er heel ontspannen en blij uit, ik zie met veel plezier het volgende verslag tegemoet, geniet maar met volle teugen, zal aan je denken!!
Lieve groetjes van Cobie -
21 Oktober 2013 - 16:05
Marijke Van Nunen:
Hallo ilse en Marthe,
Wat een leuk verslag. Jullie zien er gezong en relaxed uit.
Geniet van jullie verblijf. Ik ben benieuwd naar jullie verhalen over het werk in het ziekenhuis.
Groeten van ons allemaal.
Marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
