Week 9 en 10 in Tamale
Door: Marthe en Ilse
Blijf op de hoogte en volg Marthe
22 December 2013 | Ghana, Kintampo
Door het donker voerde de bus zich een weg over de hobbelige zandwegen tussen brandende vuren naar Mole National Parc. Om elf uur ’s avonds kwamen we aan in het park (na een reis van in totaal tien uur in plaats van drie uur). Vermoeid maar nog niet klaar om te gaan slapen hebben we ons aangesloten bij een groep dronken Engelse vrijwilligers.. -
- God bless you - Speedy recovery -
Na een donkere en koude nacht zitten we nu met zijn allen aan het ontbijt toen iemand omhoog schoot en ‘olifant,olifant’ riep. Nog geen 60 meter van ons vandaan liep een olifant door het dorre gras. Camera’s gereed en zoveel mogelijk snaps maken. Samen met de ranger hebben we een hindernis begaan om dichter bij de olifant te komen. We hebben gezien hoe hij verkoeling zocht in het water en daarna in zijn relax houding genoot van de zon. De apen, wrattenzwijnen, antilopes, vogels en bavianen lieten zich ook fotograferen. Tijdens de safari hebben we een Nederlandse vrouw ontmoet die ons met haar privé auto inclusief chauffeur heeft meegenomen naar een eco-village Mognori. Hier hebben we een kano-safari gedaan en aansluitend kennis gemaakt met het dorp.
Een bijzondere ervaring om te zien hoe de mensen hier leven en denken. Een armbreuk fixeren met een natuurlijk middeltje en een spalk van bamboe met verzachtend katoen. Het brengt je weer een stapje dichter bij de realiteit, of niet.. Weer terug in het national parc hebben we relax aan het zwembad gezeten en daarna een heerlijke beefburger gegeten. ’s Avonds hebben we met andere vrijwilligers uit de UK en US wat gedronken en vooral veel gelachen. De volgende dag uitgeslapen en in de middag weer vertrokken naar Tamale. Dit was een bijzondere reis. Vanuit Mole National Parc zijn we met een jeep die voor de safari’s wordt gebruikt naar Larabanga gebracht. Hier hebben we een trotro terug naar Tamale genomen. Onderweg moest de trotro plotseling stoppen omdat er voor in de trotro kleren in brand waren gevlogen. Iemand in de trotro heeft toen een raam kapot geslagen zodat de schreeuwende passagiers het vuur konden ontvluchten. Na de brand te hebben geblust zijn we even later bang weer de trotro ingestapt. Door het kapotte raam kreeg het opwaaiende stof van de wegen de kans om met volle kracht in onze gezichten en haren te waaien, onze haren stonden rechtovereind en onze gezichten bruin van viezigheid. Maar een paar uur later kwamen we allemaal veilig in Tamale aan en konden we ons douchen.
De muggen hier Ghana hebben ons niet alleen al vanaf het begin van onze reis slapeloze nachten bezorgd maar de afgelopen dagen heeft de malariamug er ook voor gezorgd dat we deze slapeloze nachten in het ziekenhuis konden voorzetten. De symptomen van malaria waren al een tijdje zichtbaar. Maar de eigenwijsheid die ik van mijn vader heb is hier in Ghana ook nog aanwezig, dus probeerde ik ze met pijnstillers te onderdrukken. Tot het toch echt tijd werd om te stoppen met de pijnstillers op advies van Ilse, en pats boem daar kwamen de symptomen: misselijkheid, hoofdpijn, diarree, overgeven en duizeligheid. Na een dag op bed te hebben gelegen zijn we donderdag in de kliniek een malariatest gaan doen. Later in de middag lag ik aan mijn eerste infuus in het ziekenhuis met de gedachten net zoals elke andere patiënt de volgende dag weer naar huis te worden gestuurd. Helaas ging dit feestje niet door en heb ik tot en met maandag in het ziekenhuis gelegen onder begeleiding van mijn private nurse Ilse. Dit avontuur heeft ons elkaar nog beter leren kennen van ‘binnen’ en van ‘buiten’. Onze gastmoeder heeft iedere dag eten gekookt en naar ons in het ziekenhuis gebracht. Ook hebben we voor het eerst echte kokosmelk gedronken. Isabel en Margit hebben ons ook nog bezocht in het ziekenhuis. Op zondag is Isabel terug naar Accra gevlogen om vervolgens maandag terug te gaan naar Nederland. Margit is de bus ingestapt naar Wulugu, dit is een klein arm dorpje 2,5 uur rijden ten noorden van Tamale. We zouden haar hier graag gaan bezoeken voor een paar dagen om kennis te maken met dit leven. Het leven wat wij hier in Tamale hebben is vrij luxe. Het lijkt me nog erg leuk om een paar dagen (of na deze reis langer) kennis te maken met het leven in een Afrikaans dorpje.
Na de paar vermoeide dagen in de kliniek zijn we beide maandag thuis als een blok in slaap gevallen. De volgende dag is Ilse in haar eentje gaan werken in de kliniek. Bijzonder om te zien hoe ze een infuus in het hoofd plaatsen van een kind. Ondertussen lag ik thuis op bed en werd ik om het uur gecontroleerd door mijn gastmoeder. Ze is ontzettend lief en maar ook erg bezorgd om ons. ’s Avonds is Ilse gaan hardlopen, de temperatuur in de avond is nu heerlijk om te rennen. De volgende dagen waren we gescheiden van elkaar. Ik in huis en Ilse aan het werk in de kliniek. Voor het weekend hebben we geen grote plannen gemaakt. We zijn zaterdag samen met Pearl naar het Anfaani weeshuis geweest om daar kennis te maken met de kinderen en het personeel. Een mooi weeshuis en op dit moment zitten er acht kinderen in de leeftijd van 0 tot en met 2 jaar. Het waren ontzettend leuke en lieve kinderen met mooie mensen gezichtjes. We hebben aankomende week een gesprek daar over wat we de komende weken voor hun kunnen betekenen. We zijn nadat we met Pearl naar het weeshuis zijn geweest met de taxi naar town gegaan. Vervolgens vanuit daar met de taxi naar Ticcs guesthouse. Even weg uit het gastgezin en bijkomen. Een ontspannende dag gehad en ’s avonds naar Mikes pub geweest en onszelf getrakteerd op een drankje en afrikaanse dansje.
Voor iedereen een hele fijne kerst toegewenst.
- God bless you - Speedy recovery -
Na een donkere en koude nacht zitten we nu met zijn allen aan het ontbijt toen iemand omhoog schoot en ‘olifant,olifant’ riep. Nog geen 60 meter van ons vandaan liep een olifant door het dorre gras. Camera’s gereed en zoveel mogelijk snaps maken. Samen met de ranger hebben we een hindernis begaan om dichter bij de olifant te komen. We hebben gezien hoe hij verkoeling zocht in het water en daarna in zijn relax houding genoot van de zon. De apen, wrattenzwijnen, antilopes, vogels en bavianen lieten zich ook fotograferen. Tijdens de safari hebben we een Nederlandse vrouw ontmoet die ons met haar privé auto inclusief chauffeur heeft meegenomen naar een eco-village Mognori. Hier hebben we een kano-safari gedaan en aansluitend kennis gemaakt met het dorp.
Een bijzondere ervaring om te zien hoe de mensen hier leven en denken. Een armbreuk fixeren met een natuurlijk middeltje en een spalk van bamboe met verzachtend katoen. Het brengt je weer een stapje dichter bij de realiteit, of niet.. Weer terug in het national parc hebben we relax aan het zwembad gezeten en daarna een heerlijke beefburger gegeten. ’s Avonds hebben we met andere vrijwilligers uit de UK en US wat gedronken en vooral veel gelachen. De volgende dag uitgeslapen en in de middag weer vertrokken naar Tamale. Dit was een bijzondere reis. Vanuit Mole National Parc zijn we met een jeep die voor de safari’s wordt gebruikt naar Larabanga gebracht. Hier hebben we een trotro terug naar Tamale genomen. Onderweg moest de trotro plotseling stoppen omdat er voor in de trotro kleren in brand waren gevlogen. Iemand in de trotro heeft toen een raam kapot geslagen zodat de schreeuwende passagiers het vuur konden ontvluchten. Na de brand te hebben geblust zijn we even later bang weer de trotro ingestapt. Door het kapotte raam kreeg het opwaaiende stof van de wegen de kans om met volle kracht in onze gezichten en haren te waaien, onze haren stonden rechtovereind en onze gezichten bruin van viezigheid. Maar een paar uur later kwamen we allemaal veilig in Tamale aan en konden we ons douchen.
De muggen hier Ghana hebben ons niet alleen al vanaf het begin van onze reis slapeloze nachten bezorgd maar de afgelopen dagen heeft de malariamug er ook voor gezorgd dat we deze slapeloze nachten in het ziekenhuis konden voorzetten. De symptomen van malaria waren al een tijdje zichtbaar. Maar de eigenwijsheid die ik van mijn vader heb is hier in Ghana ook nog aanwezig, dus probeerde ik ze met pijnstillers te onderdrukken. Tot het toch echt tijd werd om te stoppen met de pijnstillers op advies van Ilse, en pats boem daar kwamen de symptomen: misselijkheid, hoofdpijn, diarree, overgeven en duizeligheid. Na een dag op bed te hebben gelegen zijn we donderdag in de kliniek een malariatest gaan doen. Later in de middag lag ik aan mijn eerste infuus in het ziekenhuis met de gedachten net zoals elke andere patiënt de volgende dag weer naar huis te worden gestuurd. Helaas ging dit feestje niet door en heb ik tot en met maandag in het ziekenhuis gelegen onder begeleiding van mijn private nurse Ilse. Dit avontuur heeft ons elkaar nog beter leren kennen van ‘binnen’ en van ‘buiten’. Onze gastmoeder heeft iedere dag eten gekookt en naar ons in het ziekenhuis gebracht. Ook hebben we voor het eerst echte kokosmelk gedronken. Isabel en Margit hebben ons ook nog bezocht in het ziekenhuis. Op zondag is Isabel terug naar Accra gevlogen om vervolgens maandag terug te gaan naar Nederland. Margit is de bus ingestapt naar Wulugu, dit is een klein arm dorpje 2,5 uur rijden ten noorden van Tamale. We zouden haar hier graag gaan bezoeken voor een paar dagen om kennis te maken met dit leven. Het leven wat wij hier in Tamale hebben is vrij luxe. Het lijkt me nog erg leuk om een paar dagen (of na deze reis langer) kennis te maken met het leven in een Afrikaans dorpje.
Na de paar vermoeide dagen in de kliniek zijn we beide maandag thuis als een blok in slaap gevallen. De volgende dag is Ilse in haar eentje gaan werken in de kliniek. Bijzonder om te zien hoe ze een infuus in het hoofd plaatsen van een kind. Ondertussen lag ik thuis op bed en werd ik om het uur gecontroleerd door mijn gastmoeder. Ze is ontzettend lief en maar ook erg bezorgd om ons. ’s Avonds is Ilse gaan hardlopen, de temperatuur in de avond is nu heerlijk om te rennen. De volgende dagen waren we gescheiden van elkaar. Ik in huis en Ilse aan het werk in de kliniek. Voor het weekend hebben we geen grote plannen gemaakt. We zijn zaterdag samen met Pearl naar het Anfaani weeshuis geweest om daar kennis te maken met de kinderen en het personeel. Een mooi weeshuis en op dit moment zitten er acht kinderen in de leeftijd van 0 tot en met 2 jaar. Het waren ontzettend leuke en lieve kinderen met mooie mensen gezichtjes. We hebben aankomende week een gesprek daar over wat we de komende weken voor hun kunnen betekenen. We zijn nadat we met Pearl naar het weeshuis zijn geweest met de taxi naar town gegaan. Vervolgens vanuit daar met de taxi naar Ticcs guesthouse. Even weg uit het gastgezin en bijkomen. Een ontspannende dag gehad en ’s avonds naar Mikes pub geweest en onszelf getrakteerd op een drankje en afrikaanse dansje.
Voor iedereen een hele fijne kerst toegewenst.
-
22 December 2013 - 20:47
Lia Hendriks:
Lieve Marthe
Wat maak je toch zo véél mee. Wat een indrukken en ook nog zelf zo ziek daar. Was het niet eng?
Pas goed op jezelf en maak er nog wat moois van.
Ook voor jullie fijne kerstdagen.
Groeten Lia -
22 December 2013 - 22:32
Foke :
Hoi Marthe en Ilse,
Fijn dat je weer een verslag schrijft, Marthe . Ik ben benieuwd hoe jullie gesprek in het weeshuis gaat , veel succes ermee. liefs
-
23 December 2013 - 12:36
Irene:
Heey Marthe,
Wat rot om malaria op te lopen, gelukkig gaat het steeds beter met je! Veel plezier en succes nog de komende weken.
xxx -
23 December 2013 - 13:41
Marina:
Hopelijk ben je weer helemaal opgeknapt, Marthe, lijkt mij heel naar om zo ver van huis in een ziekenhuis te liggen. Fijne feestdagen gewenst en alle goeds, maar vooral een goede gezondheid, voor 2014. Zorg goed voor jezelf!
groetjes, Marina -
23 December 2013 - 17:52
Lidy:
Hallo Ilse en Marthe,
Fijn dat je weer bent opgeknapt Marthe. Leuk om te horen dat het ook bij tegenslag goed gaat samen.
Zo leren jullie elkaar wel kennen.
We wensen jullie fijne Kerstdagen samen met het gastgezin. Dat wordt vast een swingende Afrikaanse kerstviering.
liefs Willem en Lidy -
23 December 2013 - 18:00
Moniek:
Wat leuk om weer een verslag te lezen over jullie avonturen! :) Want jeetjee, wat maken jullie toch ontzettend veel mee! Knap hoe jullie met alle situaties omgaan, doodeng lijkt me dat om daar in een ziekenhuis te liggen, fijn dat jullie veel steun aan elkaar hebben! Ik ben blij dat je weer bent opgeknapt!!!
Dat lijkt mij ook echt leuk om daar in een weeshuis aan de slag te gaan, veel plezier en succes!
Voor jullie ook hele fijne kerstdagen en een goed begin van 2014!!
liefs Moniek
-
25 December 2013 - 11:42
Yvonne:
Hoi meiden, wat een avonturen. Volgens mij kun je van te voren geen voorstelling maken van alles wat je kan overkomen. Dit maakt het avontuur ook zo bijzonder en spannend. Gelukkig komt het allemaal weer goed en dan wacht je maar weer af wat er verder nog komt. Heel veel plezier verder, fijne feestdagen en een super goed 2014! Groetjes uit Ulft
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
